|
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
Bekende DJ ? Nooit van gehoord ! |
|
|
|
|||||||||
|
DISCOBAR
ESPERANZA Je moet ergens een keer beginnen, nietwaar . . .
. maar gezellig dat het er was ! De allereerste keer dat ik daadwerkelijk wat met grammofoonplaatjes
aan het rommelen ben geslagen moet tijdens het klassenfeest in de 1e klas
van de RSG in Meppel zijn geweest. Ik kan me nog herinneren dat het in de
toenmalige gymzaal was, ergens vlak voor de zomer van 1971. Maar het zegt al
genoeg dat de rest me ontschoten is. Zo in 1974, toen Radio Veronica en
Noordzee werden gedwongen te stoppen met uitzenden vanaf zee, werd de
inspiratie om daadwerkelijk wat als “plaatjesdraaier” te gaan doen toch wat
serieuzer. Eerst met een steeds groter groeiende studio achter
het ouderlijk huis, inclusief drumstel tot grote vreugde van de buren en de
rest van de straat. Daarna deed ik het niet slecht bij een aantal regionale
DJ-wedstrijden. En in 1977, nadat ik netjes toch nog een HAVO-diploma had
gehaald, moest “het maar eens
zijn”. Een P.A.-studentje moet ook wat bijverdienen. En mijn toenmalige
kameraad Jacob Gruppen werkte er al als part-time barkeeper, dus ……….. Volgens mij ergens in september van dat jaar stond ik
voor het eerst achter de draaitafels in een echte uitgaansgelegenheid. En wat
voor één ! In Discobar Esperanza, onder Marktcafé Nijmeijer (tegenwoordig de
Jazzkelder), gebeurde nog eens wat ! De automaten met de bekende rubbertjes
voor “veilig vrijen” werden regelmatig van de WC-wand getrokken om bijvoorbeeld
als slaghout dienst te doen. Barkrukken waren niet alleen om op te zitten, je
kon er prachtig mee gooien. En de toch redelijk loodzware spoorbielzen tafels
werden door sommige klanten gewoon opgepakt, rondgedragen en weggeworpen voor
weer een nieuw afstandsrecord. De Schotse Highland-games waren er niks bij.
Oh, ja .. met sommige klanten konden andere, wat sterkere klanten weer
fantastisch kegelen. Dat ging zo. Pak de klant in kwestie. Leg ‘em op de bar,
die lekker nat is van bier en andere gemorste alcoholica. En dan schuiven
maar. En eens kijken of-tie over de dansvloer zo de keuken in kon schuiven.
Want een keuken hadden ze destijds ook in Esperanza. Daar werd door
bijvoorbeeld Gea, de vrouw van Johan Nijmeijer, die zelf regelmatig als
barkeeper dienst deed, menig heerlijke hartige versnapering bereid. Nu lijkt het wel één grote Janboel als je het
bovenstaande zo leest. Nou, inderdaad, achteraf denk je zeker dat het er best
wel eens ruig en onbehouwen aan toe ging. Maar het was er minstens even zo
gezellig. Zeker als Hendrik Nijmeijer (vader van Johan – en Jan en
Roelof) zijn blaasinstrument
eens weer van boven haalde om een partijtje mee te blazen op “Marietje” van
de Hollands Venetië Band. Of als mijn collega-DJ Peter Reuvers (alias Peter
Appelsap) geheel uit z’n dak ging op “Applejack” (meegezongen als “Eppelsep”
natuurlijk) van Dolly Parton. Of als je op Tol Hansse met “Big City” lekker
kon meeblèren. Of als het op
bijvoorbeeld zondagmiddag weer zo afgeladen vol was en gezellig was, dat de klanten
gewoon niet weg wilden om ongeveer 6 uur. Ik ben onlangs eens even weer binnengelopen bij
“Marktcafé Nijmeijer” en onder het genot van een verfrissing even kort
bijgepraat met Johan en Gea Nijmeijer. En daar kwamen warempel nog een aantal
gedenkwaardige foto’s boven water uit die tijd.
Dat de Nijmeijers toch zeer
bijzondere horeca-ondernemers waren is wel af te leiden uit het volgende verhaal.
In de tijd van de olieschaarste zo midden jaren ’70 met de befaamde autoloze
zondagen, kreeg Hendrik Nijmeijer het lumineuze idee om bussen te laten
rijden naar diverse omliggende gemeenten. Deze bussen haalden en brachten de
bezoekers van en naar Zaal Nijmeijer en eventueel de Esperanza. Voor slechts
F 2,50 zat je in de bus, kon je gewoon gezellig drinken en je kwam veilig
thuis ! Kortom … de voorloper van de huidige disco-bus. Dit werd een daverend
succes en Zaal Nijmeijer zat `s avonds vanaf 20.30 uur hutje-mutje vol tot sluitingstijd. Er werd in
die tijd zo gigantisch veel bier verkocht, dat de lege vaten in de steeg naar
de achteringang van de Esperanza moesten worden opgestapeld, omdat er geen
ruimte meer in de bierkelder was. Volgens Johan Nijmeijer anno nu : ”In één
woord – FANTASTISCH !!”.
LEES OF
SCHRIJF IN HET “FLASHBOOK” (Het Gastenboek) |
||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||
|
||||||||||||||||
